تاثیر سبک های مختلف مدیریتی بر کارایی در بیمارستان های علوم پزشکی تهران در سال 1395

زمینه و هدف: سبک مدیریتی، یکی از عوامل موثر در افزایش اثر بخشی، رضایت کارکنان، کیفیت خدمات و بهره وری بیمارستان ها می باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تاثیر سبک های مختلف مدیریتی بر کارایی، در بیمارستان های علوم پزشکی تهران انجام گردید.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. از پرسشنامه ی سبک مدیریتی وروم- ایتون ( 2001 ) برای گردآوری داده های مربوط به سبک مدیریتی در سال 1395 استفاده شده است. این پرسشنامه ها بین کلیه ی مدیران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران (جامعه ی آماری برابر با نمونه ی آماری) توزیع و در نهایت، 22 پرسشنامه جمع آوری گردید. داده های مربوط به کارایی از بخش های آمار، سایت های بیمارستان ها و همچنین وزارت بهداشت به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 21 ،EXCEL ،SPSS روش هزینه یابی Frontier و DEAP8 ،ABC انجام گرفت. یافته ها: سبک غالب مدیریتی در اکثر بیمارستانها از نوع مشورت جو بود. بیمارستان های فارابی و هاشمیبا وجود داشتن منابع کمتر، بیشترین کارایی را داشتند اما بیمارستان های امام و حضرت رسول، به نسبت مصرف منابع، کارایی پایینی دارند. در بیمارستان های فارابی و بهرامی، هزینه به ازای هر تخت، نسبت به بیمارستان های دیگر کمتر می باشد. بیمارستان های فارابی، بهرامی و ضیاییان، اندازه ی کارایی مشابهی دارند اما بیمارستان ضیاییان، کمترین مقدار منابع را برای رسیدن به کارایی نیاز دارد. هزینه به ازای هر تخت، پیش بینی کننده ی کارایی نبود و ارتباطی بین آنها مشاهده نشد. نتیجه گیری: سبک مدیریتی مشورت جو می تواند؛ کارایی سازمان را تغییر دهد و بهتر است که مدیران از این سبک، بهره جویند. هزینه به ازای هر تخت را نمیتوان به کارایی سازمان ارتباط داد و لزوما افزایش منابع، به معنی افزایش کارایی نمی باشد؛ بلکه باید از منابع در محل و مکان درست استفاده شود تا عملکرد بیمارستان به مرز کارایی برسد

کلیدواژه ها:

سبک مدیریت ، کارایی ، هزینه واحد ، تحلیل پوششی داده ها