مدیریت کاربرد مواد جلب کننده و تکنیک عقیم سازی ( SIT ) برای کنترل مگس های میوه در سطح گسترده ( Area-Wide IPM)

مگس میوه عناب مهم ترین آفت عناب و از خانواده Tephritidae است که در حال حاضر بیشتر برای کنترل آن، ترکیبات شیمیایی و همچنین روش هایی از قبیل شخم سطحی پای درخت و یخ آب زمستانه توصیه شده است. تلاش های دیگری برای کنترل این آفت بیشتر روی روش هایی از قبیل مبارزه بیولوژیک و عقیم سازی متمرکز بوده است. استفاده مداوم از حشره کش ها با طیف وسیع، مشکلات مهمی از قبیل مقاومت آفت، باقیماندن در مواد غذایی، آلودگی محیط زیست، شیوع آفات ثانویه و کاهش جمعیت حشرات مفید، را سبب می شوند. این نتایج و پی آمدها باعث افزایش نوعی از درخواست های مدیریت کنترل آفات شده که برای محیط زیست موثر و مساعد هستند. در حال حاضر کنترل این آفت به سمت مدیریت در سطح گسترده ( AW IPM ) پیش می رود. جلب کنندگی ترکیباتی از قبیل پروتئین هیدرولیزات، آمونیاک مایع ، پوتریسین، مخمر تورولا، تری متیل آمین، نمک های آمونیم و محلول بوراکس برای مگس های میوه به اثبات رسیده است که در کنار تکنیک عقیم سازی حشرات ( SIT ) که به عنوان بخشی از روش مدیریت جامع آفات در یک منطقه وسیع ( AW-IPM ) استفاده شده است ؛ قابلیت کاربردی دارد. روش عقیم سازی حشرات ( SIT ) به معنی پرورش تعداد زیادی از افراد از یک گونه آفت هدف، اشعه دادن به منظور القاء نازایی و آزاد کردن آنها در طبیعت است. نرهای عقیم، بوسیله جفت گیری با ماده های وحشی، باعث تحریک نازایی ماده ها می شوند که می تواند به ریشه کن کردن جمعیت بدون کشتن آفت منجر شود. برخی اقدامات شامل استقرار تیم های کارشناسی، ترویج و آموزش همگانی در تمام سطوحباغداران، استفاده از ابزارهایی مانند GPS و GIS برای نظارت و ثبت اطلاعات و تفسیر داده ها و پایش مداوم روند کاهش آلودگی (با استفاده از شمارش تعداد لارو در داخل میوه ها و میزان شکار حشرات بالغ در تله ها)، ایجاد موانع قانونی و رعایت اصول قرنطینه مانند جلوگیری از ورود میوه های آلوده به منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

مواد جلب کننده ، نرنابودی ( SIT ) ، مگس میوه عناب ، Area-Wide IPM