اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی مادران کودکان اوتیستیک انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان اوتیستیک که در سال 1397 به مراکز درمانی، توانبخشی و بهزیستی شهرستانساری مراجعه کرده بودند می شد. از بین جامعه هدف 30 آزمودنی که بر اساس پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (فرم 47 سوالی)، و ملاک های ورود انتخاب و در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر به صورت تصادفی گمارش شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه و طی 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش گروهی مهارت های زندگی قرارگرفتند. پس از ارزیابی مجدد گروه های کنترل و آزمایش، تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش رضایت زناشویی در مادران کودکان اوتیستیک می شود. از این رو آموزش مهارت های زندگی میتواند به عنوان یک روش درمانی-آموزشی موثر در مورد رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم قلمداد شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، رضایت زناشویی ، اختلال طیف اوتیسم