اثربخشی آموزش یوگا بر بهبود کیفیت زندگی و خود کارآمدی مادران دارای کودک اتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش یوگا بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک اتیسم انجام شده است. روش تحقیق از نوع آزمایشی و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری مادران دارای کودک اتیسم شهر رشت در سال 1397 می باشد. که با روش نمونه گیری دردسترس 20 نفر از انها که در پرسشنامه باورهای خودکارامدی و مقیاس کیفیت زندگی نمره پایین تر از متوسط کسب کرده بودند انتخاب و به تصادف در دو گروه ازمایش و کنترل 10 نفر برای هر گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای در معرض آموزش یوگا قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون خودکارآمدی و کیفیت زندگی در گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. این تفاوت در سطح 0/01 معنادار است. همچنین نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره، اندازه اثر را 0/40 درصد برای متغیر خود کارآمدی و اندازه اثر بین 0/17 و 0/51 را برای کیفیت زندگی نشان داد. بنابراین می توان گفت آموزش یوگا خودکارآمدی و کیفیت زندگی تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

یوگا ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی مادران ، اتیسم