اثربخشی روان درمانی مبتنی بر رضایت از زندگی بر بهزیستی روانشناختی والدین کودکان مبتلا به اوتیسم شهر مهاباد

شیوع بالای اضطراب وافسردگی بین زوجین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و کاهش بهزیستی روانشناختی در این دوره از زندگی بسیار چشمگیر است. هدف از اجرای این پژوهش اثربخشی روان درمانی مبتنی بر رضایت از زندگی بر بهزیستی روانشناختی والدین کودکان مبتلا به اوتیسم شهر مهاباد بود. روش مورداستفاده در این نوع پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پس آزمون و پیش آزمون و دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه ای که هدف این مطالعه می باشد والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شهر مهاباد بود و نمونه های انتخاب شده به تعداد 30 نفر( 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) و به صورت نمونه در دسترس انتخاب گردیده اند. همچنین ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی بهزیستی روان شناختی ریف 1998 بود. فرضیه های پژوهش به کمک آزمون t مستقل تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که: گروه آزمایش پس از استفاده از روان درمانی مبتنی بر رضایت از زندگی رشد محسوسی داشته اند بنابرین می توان گفت که روان درمانی مبتنی بر رضایت از زندگی باعث ارتقاء بهزیستی روانشناختی والدین کودکان مبتلا به اوتیسم می شود.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مبتنی بر رضایت از زندگی ، بهزیستی روانشناختی ، کودکان اوتیسم