اثربخشی گروه درمانی وجودی بر تاب آوری و رضایت از زندگی در والدین دارای کودکان اوتیسم

از تنش زاترین تجربیات هر خانوادهای تولد یا اداره کردن یک کودک با نیاز ویژه از جمله اوتیسم است. این پژوهش با هدف اثربخشی گروه درمانی وجودی بر تاب آوری و رضایت از زندگی در والدین دارای کودکان اوتیسم انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، 30 نفر از والدین دارای کودکان اوتیسم منطقه 5 شهر تهران انتخاب شدند. ابزارهای به کار رفته در پژوهش، شامل مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون 2003 و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران 1989 بود. پروتکل اجرایی نیز شامل 8 جلسه گروه درمانی وجودی یک ساعته و هفته ای یک جلسه بود. تجزیه و تحلیل کواریانس نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش با پس آزمون گروه کنترل در میزان تاب آوری 0/001 و رضایت از زندگی 0/001 وجود دارد. گروه درمانی وجودی به منظور افزایش تاب آوری و رضایت از زندگی والدین دارای کودکان اوتیسم قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی وجودی ، تاب آوری ، رضایت از زندگی ، والدین ، کودکان اوتیسم