بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مادران کودکان درخودمانده

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مادران کودکان درخودمانده انجام گرفت. روش: جامعه آماری این پژوهش همبستگی را تمامی مادران کودکان شاغل به تحصیل در مدارس ویژه کودکان درخودمانده شهر تهران در سال تحصیلی 1396-97 تشکیل داد. از این جامعه آماری 120 نفر به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران 2001 ، پرسشنامه سرسختی روانشاختی اهواز 1377 و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی 1996 استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانهبه شیوه همزمان در 18 SPSS- انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین کیفیت زندگی و سرسختی روانشاختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی توانستند 0/50 و 0/48 درصد از راهبردهای سازگارانه و ناسازگارنه تنظیم شناختی هیجان را پیش بینی کند. نتیجه گیری: طبق یافته های به دست آمده میتوان گفت که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی پیش بینی کننده های مهمی برای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان هستند؛ بنابراین باید با آموزش های مناسب، کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی مادران کودکان درخودمانده را بهبود بخشید تا منجر به بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان آنان شود

کلیدواژه ها:

خودماندگی ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، سرسختی روانشناختی ، کیفیت زندگی ، کودکان درخودمانده