مقایسه اثربخشی درمان ریسپریدون همراه با آموزش کودکان اتیسم به وسیله واقعیت مجازی با ریسپریدون محض بر مشکلات اجتماعی کودکان اتیسم
محل انتشار: همایش خانواده، اختلال اتیسم و چالش های همراه
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 666
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
KACMED01_129
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1398
چکیده مقاله:
اوتیسم یک اختلال رشدی- عصبی است این پژوهش اثربخشی درمان ریسپریدون همراه با آموزش کودکان اتیسم به وسیله واقعیت مجازی با ریسپریدون محض بر مشکلات اجتماعی کودکان با اختلال اوتیسم است. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد. جامعه آماری این تحقیق تمام کودکان 4 تا 12 ساله با اختلال اتیسم در سال تحصیلی 1397-1398 بودند. که 28 کودک با اختلال اوتیسم که بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-5 اوتیسم و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب تشخیص داده شدند. به طور تصادفی در دو گروه درمان ریسپریدون ( 14 نفر) و ریسپریدون همراه با آموزش کودکان اتیسم به وسیله واقعیت مجازی (14 نفر) جایگزین شدند. برای سنجش اتیسم از مقیاس رتبهبندی اوتیسم گارز و برای ارزیابی عملکرد اجتماعی از آزمون واینلند استفاده شد. تحقیق در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردید نتایج نشان داد که نمرات چک لیست عملکرد اجتماعی غیرمعمول (رفتار کلیشه ای، ارتباط و تعامل اجتماعی) پس از 8 ماه مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از درمان کاهش یافته است. همچنین به غیر ازارتباط، میانگین نمرات دیگر خرده مقیاس های اجتماعی در مرحله پیگیری بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. اطلاعات با استفاده از آزمون های تی مستقل، کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. درمان دارویی می تواند مشکلات اجتماعی کودکان با اختلال اوتیسم را کاهش دهد. همچنین ترکیب ریسپریدون همراه با آموزش کودکان اتیسم به وسیله واقعیت مجازی در مقایسه با درمان ریسپریدون محض بیشتر باعث کاهش گفتار مشکلات کلیشه ای و تعامل اجتماعی در کودکان اوتیستیک شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سکینه سلطانی کوهبنانی
گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد.
محمد حسین سلطانی کوهبنانی
دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سمیه زارع نژاد
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد