بررسی و تحلیل ممیزی انرژی ساختمان و قوانین موجود در ایران

در سال های اخیر رشد مصرف انرژی جهان سالانه یک تا دو درصد و در ایران 5 تا 8 درصد بوده است و حدود 30 الی 35 درصد از کل انرژی مصرفی در ایران در ارتباط با مصارف ساختمانی است. از سوی دیگر به واسطه انتشار آلاینده های حاصل از احتراق،محدودیت و پیش بینی افزایش قیمت های سوخت های فسیلی موجب گردیده است سیاست گذاران و برنامه ریزان بخش انرژی با انجاممطالعات ساختاری، سیاست بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان را در رئوس برنامه های خود قرار دهند. در سند چشم انداز 20 ساله ایران نیز این موضوع با هدف بالا بردن بهره وری و رشد اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است.نخستین گام جهت ارائه راهکارهای بهینه سازی مصرف انرژی، انجام ممیزی انرژی ساختمان می باشد. برخی از اقدامات ممیزی انرژی ساختمان تنها در جریان ساخت ممکن می باشد لذا پایبندی به قوانین و استانداردهای مصرف انرژی در ساختمان های جدید هنگامینمود بیشتری می یابد که تفاوت سطح دشواری اجرای طرح های کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها، در مرحله قبل از طراحی و ساختو ساز با مرحله بعد از آن مقایسه شود. مبحث 19 مقررات ملی ساختمان و برچسب انرژی ساختمان دو قانون و استاندارد مهم به منظور بهینه سازی مصرف انرژی می باشد. در این راستا این مقاله به بررسی و تحلیل سهم انرژی مصرفی در ساختمان، شیوه ها و مراحل ممیزیانرژی ساختمان و قوانین موجود در بخش انرژی کشور ایران می پردازد و نقش و رابطه بین ممیزی انرژی ساختمان و کارآمد بودن قوانین و نقاط ضعف و قوت آن را مورد ارزیابی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مصرف انرژی ، ممیزی انرژی ساختمان ، مقررات ملی ساختمان