حفظ هویت در شهر آینده با تاکید بر نمادهای معماری بومی نمونهی مورد شهر ساری

ایران با پیشینهای کهن در فرهنگ و هنر معماری است. شهرها حاصل تجربههایی است که از معماری گذشتهی این سرزمین به ما رسیدهاست و بر ماست که این ارزشها را حمایت و حفظ کنیم. افزایش ارتباط جهانی از طریق رسانهها در همهی زمینهها ورود معماریغربی را به همراه داشته است. روند معماری امروزه تابع دوران مدرنیته و جریانهای اقتصادی به سمت ساخت و سازهای دوران مدرنمعماری غربی به پیش میرود. اکثر بناهای جدید بدون ارتباط و ناهماهنگ با بوم خود ایجاد شدهاند. لذا نباید به سادگی پذیرای یک معماری وارداتی با سبک غربی بود و باید کوشید تا فرهنگ بومی را در روند ناگریز مدرنیزاسیون وارد کرد که یکی از راهحلها اتخاذرویکرد طراحی زمینهگرا و همچنین بالا بردن سطح فرهنگی افکار عمومی جامعه است تا ارزشها و فرهنگ غنی و اصیل ایرانی را به ایشانیادآوری کرد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و توصیفی- تحلیلی میباشد. مطالعات نمونهی موردی شهر ساری با برداشتهای محلی مبتنی بر روش مشاهدهی توام با تبادل نظر 1 انجام گرفت. پیروی از نمادها و اصول معماری بومی که با طرحوارههای ذهنی مخاطب منطبق است به مثابه عامل تاثیر گذار فرآیند ادراک میتواند بر حفظ هویت و تداوم تاریخی تاثیر مطلوب داشته باشد

کلیدواژه ها:

هویت شهری ، طراحی شهری زمینهگرا ، معماری بومی ، شهر ساری