روانشناسی محیطی؛ الگووارهء مؤثر بر هویت بخشی به معماری آینده ایران

این مقاله با رویکردی تفسیرگرایانه پس از معرفی برخی نظریات و مفاهیم موجود در الگو واره ی روانشناسی محیطی، به قابلیت های روانشناسی محیطی در هویت بخشی به معماری ایران می پردازد. کیفیت شاخص رویکرد تفسیری، فهم دنیای پیچیدهء تجربه های زندگیروزمره، از دیدگاه مردم است. ابتدا باید دانست ادراک انسان از محیط چگونه است، سپس به طراحی بر اساس این دانسته ها پرداخت. ارتباط بین تجربه های ذهنی از محیط ساخته شده با معنای مکان نیز در نظریهء ارتباط غیر کلامی، مورد تأکید قرار گرفته است؛ لذا در این مقاله مسائل مربوط به ادراک محیط و نحوه تأثیر فهم روانشناسی محیط توسط طراحان آینده بر هویت شهری بررسی شده است.نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد؛ نقش روانشناسی محیطی در هویت بخشی به ساختمان های آینده : افزایش سطح دانش طراحان، از طریق شناخت مفاهیمی همچون ادراک، شناخت و رفتار انسان نسبت به محیط؛ افزایش تجربهء آنان از طریق معرفیPOEارزشیابی محیطی پس از سکونت)؛ نسبت مستقیم پارامترهای انسانی مانند سن با حس تعلق به مکان و ثبت خاطرات جمعی در فضاهای شهری؛ است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، هویت ، طراحی کالبدی ، معماری آیندهء ایران