رابطه رهبری خدمتگذار با اخلاق حرفه ای با نقش میانجی سرمایه اجتماعی در ادارات نواحی شش گانه آموزش و پرورش شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی بین رهبری خدمتگزار و سرمایه اجتماعی با اخلاق حرفه ای کارکنان بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات آموزش و پرورش نواحی شش گانه شهر اصفهان به تعداد 517 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 220 نفر برآورد گردید. روش نمونه گیری طبقه ی متناسب با حجم (برحسب جنسیت و ناحیه) بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه رهبری خدمتگزار قلی پور و حضرتی (1388)، پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) و پرسشنامه اخلاق حرفه ای گریگوری، سی پتی (1990) بود. روایی صوری پرسشنامه ها قبل از اجرای نهایی مورد تایید تعدادی از افراد مشابه با نمونه آماری قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها بر اساس آلفای کرونباخ به ترتیب 0/88، 0/85 و 0/91 برآورد گردید. داده ها با نرم افزار SPSS18 از طریق سطح آمار توصیفی و استنباطی در آزمون های ضریب همبستگی پیسرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین رهبری خدمتگزار و ابعاد آن با اخلاق حرفه ای رابطه معنادار وجود دارد. همچنین رابطه بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با اخلاق حرفه ای معنی دار بود. ابعاد خدمت رسانی و قابلیت اعتماد از هربری خدمتگزار و بعد شناختی از سرمایه اجتماعی توان پیش بینی اخلاق حرفه ای را داشت. بین نظرات پاسخگویان در متغیرهای رهبری خدمتگزار، سرمایه اجتماعی و ا خلاق حرفه ای بر حسب جنسیت تفاوت معنی دار وجود داشت. همچنین تفاوت متغیرهای سرمایه اجتماعی و اخلاق حرفه ای برحسب سابقه خدمت معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

رهبری خدمتگزار ، سرمایه اجتماعی ، اخلاق حرفه ای ، آموزش و پرورش