تاثیر آموزش مادران در دو مقیاس کنترل رفتار و آمیختگی عاطفی بر کارکرد خانواده های کودکان ADHD

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مادران در دو مقیاس کنترل رفتار و آمیختگی عاطفی بر کارکرد خانواده اهی کودکان مبتلا به ADHD (اختلال نقص توجه/بیش فعالی) صورت گرفته است. اختلال نقص/ توجه بیش فعالی شایع ترین اختلال عصبی رفتاری دوران کودکی می باشد که برای بهبود تعاملات اجتماعی و عاطفی ایشان به مداخلات روانی اجتماعی نیاز است و یکی از تاثیرگذارترین این برنامه ها آموزش گروهی مادران می باشد. روش پژوهش در این مطالعه شبه تجربی اندازه گیری از نوع پیش ازمون پس ازمون است. جامعه آماری شامل مادران دارای فرزند 4-12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی می باشد که به مرکز مشاوره افق مراجعه نمودند. نمونه آماری شامل 25 مادر می شود که حاضر به شرکت در پژوهش بوده و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار پژوهش، ابزار سنجش کارکرد خانواده (FAD) می باشد. یافته های حاصل از پژوهش با استفاده از فرمول آماری ttest همبستگی دو گروهی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در پایان دوره آموزش، کارکرد خانواده به طور معناداری بهبود یافته است. و همچنین پژوهش نشان داد که آموزش مدیریت مادران منجر به افزایش و بهبودی کارکرد خانواده در خانواده های کودکان مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مادران ، ADHD ، کارکرد خانواده ، کنترل رفتار ، آمیختگی عاطفی