تاثیر آموزش تفکر انتقادی و مهارت های حل مسیله بر خلاقیت و یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش تفکر انتقادی و مهارت های حل مسیله بر خلاقیت و یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد. پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و بر حسب ماهیت و روش اجرا، توصیفی- علی بوده است و همچنین از نوع کمی می باشد. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان تنکابن بوده که تعداد آنها بر در سال 1396 حدود 2175 نفر است. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس بوده و برآورد حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان بوده که درنتیجه 248 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از چهار پرسشنامه استاندارد استفاده شده است، پرسشنامه استاندارد تفکر انتقادی (رجایی (1393))، پرسشنامه استاندارد خلاقیت (سلطانی (1387))، پرسشنامه استاندارد حل مسیله (هپنر و پترسون (1991)) و پرسشنامه استاندارد یادگیری خود تنظیمی (پینتریچ و دی گروت (1990)) استفاده شده این مقیاس ها به ترتیب دارای 80، 30، 35 و 47 سوال است که هر سیوال بر اساس مقیاس لیکرت از دامنه کاملا مخالف تا کاملا موافقم تنظیم مشده است که با توجه به جامعه آماری پژوهش مورد بررسی بومی شد و پایایی آنها با توجه به نتایج روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ها به ترتیب 0.827، 0.811، 0.801 و 0.792 بدست آمده که قابل قبول می باشد. بمنظور بررسی و آزمون فرضیه ها از نرم افزار SPSS23 و آزمون رگرسیون خطی چند متغیره استفاده گردید. نتایج نشان می دهد، آموزش تفکر انتقادی و مهارت های حل مسیله بر خلاقیت و یادگیری خودتنظیمی تدثیر زیادی داشته. البته در رابطه با قدرت پیش بینی کنندگی متغیرهای آموزش تفکر انتقادی و مهارت های حل مسیله در پیش بینی خلاقیت و یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان می توان بیان نمود که متغیرهای آموزش تفکر انتقادی و مهارت های حل مسیله در پیش بینی خلاقیت با مقدار بتای استاندارد بیشتر نسبت به پیش بینی یادگیری خود تنظیمی نقش پررنگ تری در پیش بینی خلاقیت دانش آموزان به خود اختصاص دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش تفکر انتقادی ، مهارت های حل مسیله ، خلاقیت ، یادگیری خودتنظیمی