بررسی اصل التزام به تعهد در فقه و قانون مدنی ایران

هر عقدی لازم است مگر آنکه جایز بودن آن به اثبات برسد. این همان قاعده حقوقی است که فقها ونویسندگان حقوقی از آن به اصل لزوم تعبیر کرده اند و فقها با تمسک به ادله اجتهادی و فقاهتی آن را ثابت کرده اند و برخی از نویسندگان حقوقی با استناد به ادله مذکور وماده 219 ق.م سعی در اثبات آن داشته اند. کلیه تعهدات صرفنظراز مبانی آن لازم الوفا می باشند. این همان اصل التزام به تعهد است بسیار دیده شده این دو مفهوم یعنی اصل التزام و اصل لزوم (قاعده لزوم) با یکدیگر خلط شده و فقها ونویسندگان حقوقی این دو مفهوم را به جای یکدیگر به کار برده اند. از همین جاست که این سوال به ذهن متبادر می شود که آیا این دو مفهوم مرادفند یا دو مفهوم مجزا آیا در قانون برای این دو اصل مبنایی وجود دارد

کلیدواژه ها:

التزام ، قاعده ، اصل