اصل نسبی بودن قراردادها در اسناد بین الملل

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 938

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

KAUHEM01_702

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

این مطالعه به بررسی اصل نسبی بودن قراردادها در اسناد بین الملل می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و روش اسنادی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. در اسناد بین الملل موضوع اصل نسبی بودن قراردادها در حق فسخ به خوبی قابل مشاهده است. در بند الف ماده 49 کنوانسیون در خصوص حق فسخ برای مشتری و نیز نظیر این مقرره در بند الف ماده 64 کنوانسیون برای بایع، به نقض اساسی اشاره گردیده است. ماده 25 کنوانسیون نقض قرارداد توسط یکی از طرفین زمانی نقض اساسی محسوب می گردد که منجر به ورود چنان خسارتی به طرف دیگر شود که او را از آنچه استحقاق انتشار آن را به موجب قرارداد داشته است، اساسا محروم سازد، مگر اینکه طرفی که مبادرت به نقض قرارداد نسبی نموده است، چنین نتیجه ای را پیش بینی نمی کرد و یک فرد متعارف همانند اونیز در اوضاع و احوال مشابه نمی توانسته آن امر را پیش بینی کند. در ماده 72 کنوانسیون بیع بین المللی کالا امتناع از اجرای نسبی بودن قرارداد را چنانچه مربوط به فسخ باشد پذیرفته است به طوری که در مواد 71 بخش اساسی تعهدات منجر به نقض اساسی گردد، موج ایجاد حق تعلیق یا فسخ قرارداد برای طرف مقابل می داند که از شروط نسبی بودن قرارداد در کنوانسیون بیع بین الملل می باشد.

نویسندگان

محمدرضا یوسفی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، گروه حقوق، زاهدان، ایران

عسگر جلالیان

دانشیار گروه حقوق دانشگاه پیام نور تهران مرکز