تبیین رابطه سبک های فرزند پروری، خودپنداره و سبک های یادگیری (مطالعه موردی: دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهرستان جهرم)

هدف از این تحقیق تبیین رابطه سبک های فرزند پروری، خودپنداره و سبک های یادگیری می باشد. این تحقیق با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر چگونگی اجرا در زمره تحقیقات توصیفی- همبستگی قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهرستان جهرم به تعداد 650 نفر می باشد که با فرمول کوکران، تعداد 244 نفر به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سبک فرزند پروری بامریند (1973)، پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (LSI) (1985) و پرسشنامه خودچنداره کودکان پیرز- هریس (1989) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، ازآزمون کلوموگروف اسمیرنوف جهت سنجش نرمال بودن داده ها، آزمون های رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون جهت سنجش نرمال بودن داده ها، آزمون های رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون جهت تبیین رابطه و میزان پیش بینی کنندگی متغیرها و از آزمون تحلیل واریانس جهت بررسی تدثیر متغیرها بر یکدیگر، استفاده شد. نتایج نشان داد سبک فرزند پروری مستبد بیشترین ارتباط معنادار را به ترتیب با سبک های یادگیری 1- همگرا (0.757)، 2- انطباق یافته (0.465) و 3- جذاب (0.150) دارد. شادی و رضایتمندی، بیشترین ارتباط معنادار را با سبک یادگیری همگرا (0.666) و 2- سبک یادگیری انطباق یافته (0.305) دارد. خودپنداری قادر به پیش بینی سبک های یادگیری می باشد. شیوه های فرزند پروری قادر به پیش بینی سبک های یادگیری می باشد.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، خودپنداره ، سبک یادگیری ، جهرم