درآمدی بر شکل گیری دانشگاه سبز براساس نظریات هنری- فلسفی معماری زیست محیط گرا(نمونه موردی: طرح ساماندهی دانشکده پروفسور حسابی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر)

طراحی پایدار محیط یا معاری زیست محیط گرا، نوعی نزدیک شدن به محصول طراحی است که بهره مندی از ویژگی های درونی بستر و شرایط محیط را به حداکثر می رساند. در حالی که شرایط نامطلوب حاصل از این ساخت و ساز را به حداقل سوق ی دهد دانشگاه ها مکانهای مناسبی برای توسعه رویکردهای جدید در طراحی محیط هستند که می توانند در تلفیق دانش علمی و محلی در جهت توسعه پایدار نقش مهمی را ایفا نمایند. علاوه بر تربیت افراد متخصص در بهبود استانداردهای زندگی مردم نیز سهیم باشند. ساختار اصلی مقاله بر پژوهش توصیفی تحلیلی استوار است که به بررسی مفاهیم طراحی اکولوژیک سبز براساس نظریات هنری فلسفی پرداخته و مفهوم دانشگاه سبز تبیین می شود و سپس نمونه مورد پژوهش به عنوان یک محیط دانشگاهی سبز که براساس رویکرد طراحی اکولوژیک زیست محیط گرا با بهره گیری از روش برنامه دهی موضوع محور دورک انجام شد است، ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی اکولوژیک زیست محیط گرا ، بوم شناسی ، دانشگاه سبز ، برنامه دهی موضوع محور دورک