بررسی و شناخت ابعاد مختلف میدان بهارستان در راستای سیاست گذاری برای بهسازی شهر تهران

شهر بدون ساکنانش بیمعناست. یکی از آسیبهایی که بافت تاریخی بسیاری از شهرهای ایران با آن روبروست، کمرنگ شدن زندگی اجتماعی در آنهاست. فضاهای جمعی نقش مهمی در احیای زندگی اجتماعی و به تبع آن معاصرسازی و بهسازی شهرهای تاریخی دارند. ولی متاسفانه اغلب فضا هایی که دارای قدمت و تاریخ هستند به تدریج رو به فراموشی سپرده می شوند یا کارکردی متفاوت از گذشته می یابند.این فضا ها عموما از حفاظت و حمایت های اجتماعی و سیاسی به مقداری که لازم است برخوردار نمی شوند.متعهد ماندن به ارزش های تاریخی و هویتی شهر بسیار مهم است ولی باید با بیانی امروزی که ملموس برای عموم باشد تعبیر شوند.برای ایجاد جذابیت برای گذران اوقات فراغت در نقاط دارای ارزش تاریخی شهر و احیای روح غالب شهری تدابیری باید اندیشید. گام نخست برای تعیین اهداف و سیاست گذاری ها، کسب شناخت در ابعاد مختلفهر فضای شهریست.این شناخت در چند دسته کلی جای می گیرد: شامل شناخت تاریخی، کالبدی، اجتماعی، سیمای محیط و تجهیزات شهری. میدان بهارستان نقطه ای استراتژیک در سطح ملی می باشد و علاوه بر در بر گرفتن ساختمان مجلس شورای ملی در ضلع شرقی خود،بنا های تاریخی زیادی را در اطراف خود جای داده است.همچنان این میدان مفصل ارتباطی چندین گذر اصلی شهر تهران نیز می باشد.ولی متاسفانه با وجود دارا بودن پتانسیل های زیاد برای تبدیل شدن به یک فضای جمعی ،عملکرد موفقی در این زمینه ندارد. از این رو این فضا نقطه ای مناسب برای تبدیل شدن به فضایی جمعی و باز سازی ارزش های تاریخی-اجتماعی شناخته شد که گامی مهم در راستای معاصر سازی و بهسازی شهر تهران می تواند باشد.در طی این مقاله خلاصه ای از پژوهش های میدانی و تحقیقاتی که طی چندین بازدید از محل میدان بهارستان و نیز تحقیق در منابعکتابخانه ای شامل طرح ها جامع،تفصیلی و سایر منابع صورت گرفت ارایه می شود.پس از کسب داده های خام،تحلیل های گرافیکی،نموداری و جدولی به آن ها اضافه گشت تا تصویر روشن تری از وضع موجود به دست آید. در ادامه نکات مثبت و منفی هر جنبه و اهداف و سیاست گذاری های لازم جهت رسیدن به چشم انداز مطلوب ارایه گشت

کلیدواژه ها:

فضای جمعی ، معاصر سازی ، بهسازی ، میدان بهارستان ، تهران ، طراحی منظر