ارایه روشی جهت مسیریابی آگاه به ترافیک پویا مبتنی بر توازن بار به منظور بهبودطول عمرشبکه و قابلیت اطمینان شبکه با استفاده از الگوریتم ژنتیک

مسیریابی یکی از مهمترین و بنیادیترین مفاهیم در شبکه های حسگر بی سیم است که میتواند نقش مهمی در کارکرد و کارایی این نوع شبکه ها ایفا کند. روش مسیریابی شبکه بر روی موارد مختلفی ازجمله میزان تصادم شبکه، برخورد، تاخ یر، میزان قابلیت اطمینان لینکها تاثیرگذار است و همچنین کیفیت مسیریابی ارایه شده را میتوان با فاکتورهای مختلفی مثل نرخ تحویل بسته های اطلاعاتی، میزان تاخیر انتها به انتها، نرخ تصادم، نرخ گذردهی، تاخیر انتقال وتاخیرانتشارارزیابی کرد.در این مقاله سعی می کنیم تا با استفاده از الگوریتم ژنتیک پروتکلی جهت یافتن مسیر بهینه ارایه دهیم وهر دو فاکتورکیفیت سرویس و طول عمر شبکه را در آن در نظر بگیریم. پروتکلهای مسیریابی که تاکنون در این حوزه ارایهشده تنها بر روی یکی از دو فاکتور متمرکز بوده و کمتر سعی شده تا دو فاکتور را باهم در نظر داشته باشند. همچنین تغییرات مدام توپولوژیکه از ویژگیهای شبکههای حسگر می باشد موردتوجه قرارگرفته است. در ایده پیشنهادی سعی میشود گرهها بدون تجهیزات اضافی موقعیت مکانی خود را نسبت به سایر گره ها و ایستگاه مرکزی شناسایی کنند و بر اساس پارامترهای مهم در بحث کنترل ازدحام نسبت به مسیریابی اقدام نمایند. بهبودی که در این روش نسبت به روشهای گذشته خواهیم داشت این است که هر گره به تنهایی می - تواند ازدحام را به صورت نقطهای و یا به صورت لینک کنترل نماید

کلیدواژه ها:

ازدحام ، الگوریتم ژنتیک ، پروتکل های مسیریابی ، شبکه حسگر بی سیم ، کیفیت سرویس ، طول عمر شبکه