شهریار شاعر صلح و همدلی

تامل در دیوان شهریار موید آن است که صلح و آشتی هم در مفهوم سلبی و هم ایجابی آن از بسامد و جایگاه درخور اعتنایی در میان مفاهیم شعر او برخوردار است. وی در سروده های گونه گون فارسی و ترکی خود از یک سو به صلح ایجابی و نکوهش هر نوع جنگ و مخاصمه در مقیاس ملی و جهانی می پردازد، و از سوی دیگر منادی صلح ایجابی به معنی هم زیستی مسالمت آمیز توام با همدلی و محبت، تحمل و مدارا در مناسبات فردی و اجتماعی است. از نظر شهریار آرامش و سعادت و نیز نگون بختی و شقاوت انسان در گرو استقرار صلح و همدلی است. با چنین تلقی یی است که او همگان را به محبت، صلح و سعادت فرا می خواند: بیایید این جهان را از محبت به خود جنت کنیم و آن جهان هم درون مایه انسانگرایانه، مداراجویانه و صلح خواهانه اشعار شهریار هم در تقویت همگرایی میان اقوام ایرانی تاثیرگذار بوده و هم در ایجاد همدلی و پیوند دوستی میان ملت ها و به ویژه فرهیختگان ایران و ترکیه و قفقاز سهم ارزنده ای داشته است.در این مقاله، علاوه بر مطالعه میزان بازتاب صلح و همدلی و جلوه ها و نمود های آن در شعر شهریار و سهم و تاثیر شعر او در ایجاد همدلی در منطقه، عوامل روان شناختی، اعتقادی و اجتماعی موثر در تکوین اندیشه صلح خواهی و مداراجویی در شعر او بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شهریار ، شعر ، صلح سلبی ، صلح ایجابی ، همدلی