میزان شیوع ناهنجاری های قامتی دانش آموزان دختر شهرستان شوشتر و ارتباط آن با فعالیت ورزشی

ناهنجاری های سیستم اسکلتی-عضلانی نه تنها در بزرگسالان، بلکه در سنین پایین نیز به طور فزاینده ای بروز می کند. پوسچر انسان نتیجه ارتباط بین گرانش و اندام بدن است و در طول زمان ممکن است تغییر کند (کولهو و همکاران، 2014). با توجه به این که رشد و تکامل در دوران مدرسه اتفاق می افتد، تغییرات پوسچر هم معمولا در این دوران شروع می شود (میکلسون و همکاران، 2006). ناهنجاری ها می توانند به دلیل کمبود تحرک و نیز الگوهای حرکتی نامناسب به وجود آیند (کندال، 2005) و تاثیرات نامطلوبی را بر عملکرد روانی، اجتماعی و فیزیولوژیک افراد بر جای گذارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع ناهنجاری های قامتی دانش آموزان دختر و ارتباط آن با فعالیت ورزشی و همچنین شناسایی عوامل خطر اصلی این وضعیت بود.روش تحقیق: روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است. در مجموع 156دانش آموز دختر 10 تا 15 ساله در این مطالعه شرکت داشتند که به روش نمونه گیری خوشه ای با هدف بررسی میزان شیوع ناهنجاری های وضعیتی دانش آموزان دختر شهرستان شوشتر انتخاب شدند. در ابتدا فرم های رضایت نامه و مجوزهای لازم با ارایه اطلاعات کافی از نحوه و علل انجام این مطالعه جمع آوری گردید. در مرحله دوم ارزیابی ناهنجاری های قامتی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه برای ارزیابی ناهنجاری پشت کج از تست Adam´s forward Bend استفاده شد. برای ارزیابی سر به جلو، شانه های نامتقارن، لوردوز کمری، پای پرانتزی و پای ضربدری از صفحه شطرنجی و برای کف پای صاف از جعبه آیینه ای استفاده شد. پرسشنامه آزمون نیویورک و پرسشنامه خصوصیات فردی نیز توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. جهت توصیف اطلاعات جمع آوری شده، از روش آمار توصیفی و برای بررسی روابط بین متغیرها و تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار استنباطی به خصوص آزمون خی دو استفاده شد. یافته ها: شایع ترین ناهنجاری در بین دانش آموزان دختر لوردوز کمری بود که 63.4 در صد از آنها به این عارضه مبتلا بودند. همچنین نتایج آزمون خی دو نشان داد که بین دو حالت وضعیت بدنی (داشتن یا نداشتن ناهنجاری های اسکلتی) دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود دارد .(X2=48.649, p≤0.01)به نحوی که اکثر نمونه های مورد مطالعه تقریبا %85 دارای یک ناهنجاری اسکلتی بودند. نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که ارتباط معنی دار منفی بین تعداد ناهنجاریهای ساختاری و مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای ورزشی وجود دارد (P≤0.01).بحث و نتیجه گیری: اکثر کودکان دارای حداقل یک ناهنجاری اسکلتی می باشند که ممکن است به عادت های غلط روزمره، تجهیزات غیر استاندارد و همچنین عدم تحرک و شرکت در فعالیت های ورزشی مربوط باشد و توجه جدی به فراهم کردن زمینه های لازم برای اصلاح ناهنجاری ها ضروری به نظر می رسد. با توجه به این که دانش آموزان زمان قابل توجهی از وقت خود را در مدرسه سپری می کنند، عدم تحرک کافی دانش آموزان در مدرسه منجر به فقر حرکتی طولانی مدت می شود. آمار حاصله از این تحقیق نشان از شیوع بالای ناهنجاری های قامتی در دانش آموزان دختر شهرستان دارد و با احتمال افزایش این میزان با گذشت زمان، بی توجهی به این روند موجب می گردد آسیب های شدیدی به نوجوانان و جوانان وارد شود. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که سنین پایین تر برای اجرای فعالیت های پیشگیرانه از مبتلا شدن به ناهنجاری ها بسیار موثر است. فعالیت های حرکتی جبرانی (فعالیت هنگام زنگ تفریح، حرکات بدنی در طول کلاس و آموزش دانش آموزان) می تواند نقشی اساسی در پیشگیری از مشکلات آینده آنها داشته باشد.