گردشگری، گذاری ناب از اقتصاد نفتی به اقتصاد پایدار

اقتصاد نفتی ایران، قبل و بعد از ملی شدن صنعت نفت کشور، همواره با وجود سوء تدبیر هایی مواجه بوده است، از طرفی درآمد آن صرفا به نفع کشورهای دیگر می شد و از طرفی از درآمد آن در جهت درست صرف نمیشد. بدتر از آن توجه صرف به این بخش و عدم تقویت و گسترش سایر بخش ها بوده است که باعث شد هر عاملی در اقتصاد ایران مستقیم یا غیر مستقیم متاثر از درآمد نفت شود (آرمن و دیگران، 1391، 114) و همین امر باعث شد که هنگامی که قیمت نفت افزایش یا کاهش می یابد، بی ثباتی قیمت نفت بالا می رود که باید گفت نا اطمینانی قیمت نفت در بلندمدت با تولید، تورم، شاخص بورس اوراق بهادار و در کوتاه مدت با نرخ ارز رابطه ی منفی دارد (عرفانی و چرم گر، 1393، 143). در صورت هدایت هوشمندانه، گردشگری می تواند در تمام جوانب یک جامعه توسعه ایجاد کند. پایداری سیاست مالی در ایران براساس معیارهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص شد که براساس معیار های مختلف و مدل تجربی مورد استفاده، سیاست مالی در ایران ناپایدار است (افشاری، شیرین بخش و بهشتی، 1391، 51). اقتصاد پایدار یا اقتصاد مقاومتی هر دو به شکلی بر افزایش تاب آوری اقتصاد تاکید دارند که تنها راه برون رفت از این اقتصاد ناکارآمد است و گردشگری به عنوان بخشی از اقتصاد جامع محسوب می شود که با گرایش به این بخش سایر بخش ها نیز رونق پیدا خواهند کرد و از تک قطبی شدن اقتصاد جلوگیری خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

اقتصاد گردشگری ، اقتصاد نفتی ، اقتصاد پایدار ، اقتصاد مقاومتی