بررسی اثر سرمایهگذاری مستقیم خارجی، سرمایه انسانی و درجه باز بودن تجاری بررشد اقتصادی در ایران: رویکرد مدل خودتوضیحی با وقفههای گسترده (ARDL)

تلاش برای جذب سرمایهگذاری خارجی را میتوان به عنوان محرک رشد اقتصادی و افزایش بهرهوری در کشور میزبان لحاظ نمود. افزایش توانمندی نیروی انسانی، تحقیق و توسعه، و پیشرفت تکنولوژی از جمله دلایل مهمی هستند که از جذب سرمایهگذاری خارجی در کشور میزبان حمایت میکنند جذب سرمایهگذاری خارجی در ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه همرا با الگوی جمعیتی جوان که طی چند سال گذشته با مشکلات اقتصادی متعدد و کاهش منابع مالی دولت مواجه بوده است، اهمیت بسزایی دارد. با توجه به اهمیت سرمایهگذاری خارجی در رشد، این پژوهش به بررسی رابطهی بین سرمایهگذاری مستقیم خارجی، سرمایه انسانی و رشد اقتصادی در کشور ایران در دوره ی زمانی 1393-1357میپردازد. برای این منظور از روش ARDL استفاده شده است. طبق نتایج تخمین زده شده، اثر سرمایه گذاری مستقیم خارجی، درجهی باز بودن تجاری و سرمایهی انسانی با یک وقفه بر رشد اقتصادی در بلند مدت مثبت است. از طرفی اثر سرمایهی انسانی و حاصلضرب FDI و سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی در بلند مدت منفی می باشد. بنابراین میتوان چنین نتیجه گرفت که افزایش FDI از طریق انباشت سرمایه شرایط برای رشد اقتصادی را فراهم میکند. این در حالیست که افزایش سطح بهرهوری در کشور بدلیل فقدان نیروی کار ماهر در کنار افزایش سرمایه و تکنولوژی وجود نداشته است. ضریب تصحیح خطا در الگوی مورد بررسی 95 درصد میباشد. بنابراین در هر دوره حدود 95/0 از عدم تعادل کوتاه مدت برای دستیابی به تعادل بلند مدت تعدیل میشود.

کلیدواژه ها:

FDI ، درجه باز بودن تجاری ، سرمایه انسانی ، رشد اقتصادی