نیروگاهی به نام ایران

انتخاب نسل بشر در آینده ای نزدیک منابع انرژی تجدید پذیر خواهد بود.چرا معلوم و مبرهن است که آدمی همواره برای حل مسایلی که با آنها مواجه شده است به دنبال راه حلی دایمی بوده است. واژه انرژی برای ما ایرانیان هم که شده واژه ای آشنا و تا حد زیادی دلگرم کننده است اما در حال حاضر قصد دارم شما عزیزان را از مسیله ای بسیار مهم و حیاتی آگاه کنم که دانستن آن و عمل و اتخاذ تصمیم گیری ما و نمایندگان ما در فضای سیاسی کشور عزیزمان در آن مورد مارا در آینده قدرتمندتر از آنچه الان در اتاقهای فکرمان طرح میزنیم و یا حتی دشمنان فکر میکنند; میسازد. ابتدا حقیقتی بگویم تا توجه شما عزیزان را جلب کنم و بعد بدنبال یافتن چاره ها برویم. متاسفانه متاسفانه و بازهم متاسفانه و در عین ناباوری کشور ما در طی 80 سال اخیر بیشترین احتیاج را در میان منابع استراتژیک به انرژیهای تجدیدناپذیری چون نفت و گاز داشته است و از طریق فروش تولیدات نفتی و مشتقات آن روزگار میگذرانده است; اکنون دارای پلن انرژی(در طی مقاله به تفصیل در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد.) نیست و قطعا برای اهالی فن و دانشجویان و طلاب دردمند کشور بسیار تعجب آور و موجب حیرت است که اوضاع آماری در حال حاضر چگونه است که حتی یکبار اظهار نظر مکتوب و یا منقولی از مسیولان در مورد میزان تولید نفت و گاز(و سایر انرژیهای تجدید ناپذیر)و اینکه قرارست اینها چه مقدار از نیاز کشور را تامین کنند نشنیده ایم و حتی ردپایی از این موضوع مهم در افق 1404 مشاهده نمیشود. این یعنی هنوز کسی دقیقا نمیداند که باید میزان پیشرفت بخش انرژیهای نو و تجدیدپذیر در سال چقدر باشد و سالانه(یا مطابق اندازه گیری بلند مدت ارایه شده توسط کشورها توسعه یافته 5سال به 5 سال)چقدر از پیمانه تولید انرژی کشور را از بخش انرژی تجدیدناپذیر برداشته و به دوش بخش قدرتمند و کاملا قابل اعتماد انرژی تجدید پذیر بگذاریم.و در یک کلام باید گفت برای پیشرفت کردن باید عملکرد خود را با هدفمان مقایسه کنیم. باید بدانیم که میخواهیم به چه چیزی برسیم. راستی مگر غیر اینست که ما میخواهیم بر قله جهان بایستیم پس بیایید مسیله ای که کنون پیش آمده است را حل کنیم.

کلیدواژه ها:

انرژیهای تجدیدپذیر ، نفت و گاز ، پلن انرژی ، انرژیهای نو ، انرژیهای تجدیدناپذیر ، منابع استراتژیک