گفتمان نظری حاکم بر عدالت اجتماعی در برنامه پنجم توسعه، با محوریت سیاست گذاری در حوزه اشتغال

مساله اصلی پژوهش حاضر استخراج گفتمان نظری حاکم بر برنامه پنجم توسعه و تلقی فصل امور اقتصادی برنامه از عدالت اجتماعی با محوریت سیاست گذاری در حوزه اشتغال است. بعبارتی هدف اصلی این مقاله، یافتن پاسخی برای این پرسش است که پارادایم نظری مسلط در تدوین این بخش از برنامه چه بوده و تا چه حد توانسته با وجه تمایز اعلام شده برای آن در مقایسه با برنامه های پیشین یعنی پیشرفت در کنار عدالت اجتماعی در تناسب باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوای کیفی، متن قانون برنامه پنجم توسعه را بعنوان واحد تحلیل، مورد بررسی قرارداده و ضمن توصیف و بیان احکام مرتبط با مقوله اشتغال در ده بعد، بمنظور ارزیابی بهتر مقوله عدالت اجتماعی با محوریت سیاست گذاری اشتغال ، تلقی هریک از بندهای شش گانهی ماده 80 برنامه از عدالت اجتماعی را استنتاج نموده و بدین واسطه به شناخت پارادایم نظری حاکم بر تدوین این بخش از برنامه دست یافته است. بدین ترتیب و با توجه به شش تلقی مستخرج از عدالت اجتماعی در احکام برنامه، رهیافتی که در تدوین بندهای احکام برنامه مد نظر بوده؛ نشان از توجه اصلی برنامه به رویکرد اثباتی رشد اقتصادی بعنوان گفتمان نظری حاکم بر قانون برنامه پنجم توسعه دارد؛ همچنین گسترش عدالت اجتماعی در فصل امور اقتصادی برنامه دچار یک نوع ابهام و اختلاط پارادایمی است. آنچه در این برنامه از نظر مغفول مانده عدم توجه کافی به ارکان و مولفه های اصلی پارادایم توسعهی پایدار و توسعهی انسانی است.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، برنامه پنجم توسعه ، گفتمان نظری ، پارادایم توسعه ، سیاست گذاری اجتماعی ، اشتغال