تحلیل نامه 31 نهج البلاغه با رویکرد استنتاجی

این مقاله در پی آن است تا با استفاده از روش استنتاجی به تحلیل بخش هایی از نامه 31 ام نهج البلاغه بپردازد. روش استنتاجی برای اولین بار توسط ارسطو مورد استفاده قرار گرفته است و سپس افرادی مانند هاری برودی و ویلیام فرانکنا آن را در عرصه تعلیم و تربیت به کار برده اند. روش استنتاجی یا قیاسی می تواند برای تحلیل، ارزیابی و نقد نظریه در عرصه فلسفه تعلیم و تربیت مورد استفاده قرار گیرد. (باقری و همکاران 1389) بنابراین در ابتدا به شرح روش استنتاجی خواهیم پرداخت و سپس نامه 31 نهج ابلاغه را براساس ان مورد تحلیل و بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

روش استنتاجی ، نامه 31 نهج البلاغه ، روش شناسی