بهره مندی از ظرفیت جشنواره های ادبی در جهت توسعه پایدار و تحقق حفاظت از منابع طبیعی به عنوان معارف عمومی

در سال 1378 مقام معظم رهبری به زیبایی هرچه تمام تر و با ظرافت خاصی در باب اهمیت منابع طبیعی فرمودند: فرهنگ منابع طبیعی باید به معارف عمومی تبدیل شود تاکنون بررسی های زیادی در حوزه تاثیرات فعالیت های اجتماعی و اقتصادی در جهت حفظ و احیای منابع طبیعی و محیط زیست صورت گرفته است و از بسیاری از آنها به صورت عملی و کاربردی نیز بهره بردرای شده اما با گذشت چندین دهه مطالعه در حوزه حفظ و احیای منابع طبیعی از لحاظ ترویج و نهادینه کردن فرهنگ طبیعی دوستی و ایجاد عزم عمومی در حفظ منابع غیر قابل جبران و کاربرد ان در جهت مدیریت پایدار نسبت به کشورهای توسعه یافته در جایگاه مطلوبی قرار نداریم. در حالی است که در صورت استفاده صحیح از مزایا و ظرفیت های فرهنگی، اجتماعی و دینی ارزشمند جامعه می توانیم با رشد فزاینده ای به هدف نهایی توسعه پایدار و تبدیل فرهنگ حفظ منابع طبیعی به معارف عمومی نزدیک شویم. یکی از ارزشمندترین و تاثیرگذارترین جوهره های فرهنگی ایران زمین هنر است. زبان هنر به عنوان تاثیرگذار مرزهای سنتی و فرهنگی را در می نورد و در نهادینه کردن فرهنگ تایری غیر قابل انکار دارد. در این میان زبان شعر که هنر اول ما ایرانیان است به خوبی بر ناخودآگاه ضمیر انسان ها از کوچک و بزرگ تاثیر می گذارد و آنها را به آشتی و صلح به خوبی ها فرا می خواند. در این پژوهش با بررسی دو جشنواره مطرح بین المللی شعر در سال های اخیر بهره مندی از ظرفیت های فضای فرهنگی و ادبی کشور در جهت نهادینه کردن استفاده صحیح از منابع طبیعی و ایجاد آگاهی عمومی در زمینه خطراتی که منابع طبیعی و محیط زیست را تهدید می نمایند مورد بررسی قرار گرفته است. در این قاله سعی بر تبیین راهکارهای عملی در محصول محور کردن کنگره های ادبی شده است و نگارنده تا حدی در تحقق این هدف موفق بوده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، هنر ، ادبیات ، شعر ، فرهنگ منابع طبیعی ، جشنواره های ادبی