فن آوری و الگوی تمدن الهی

زمانی این تفکر بوده که مارکسیست، علمی در اقتصاد و مشی زنگیست و نه مکتبی در برابر دین الهی و ما می بایست مسلمانی مارکسیسم می باشیم. هم اکنون هم در مخیله جهان اسلام اینطور جا انداخته اند که فیزیک و شیمی، پزشکی و ریاضی و سایر علوم غربی و فن آوری های آن، علوم و سبک صحیح زندگی هستند نه ایدیولوژی ای مستقل و برای زندگی بهتر و رفاه می بایست مسلمان شیمیدان و ریاضیدان و امثالهم شویم. نمونه اول با انقلاب اسلامی در ایران و سپس با فروپاشی شوروی دوام و پایگاه عملی گسترده ای پیدا نکرد. ولی فریب لیبرالیسم و مافیای جهانی ثروت و قدرت در نمونه دوم آنقدر پیچیده است که به راحتی نمی توان مشت او را باز و سودای پسا پرده توسعه غربی را رسوا کر. در واقع همانگونه که تفکرات، دکارت و مارکس و نیچه و فروید و.. در برابر تعالیم انبیا جلوه ای ندارند و آمیخته به اباطیل هستند، علم نیوتن و مندلیف و تامسون و انیشتن نیز چنین است. اختراع و صنعت بر بنیان دانش بشری، مظهر استکبار انسان توهم زده در برابر ربوبیت خالق حکیم است در بینش توحیدی تنها آن معلم الاسما کلهاست که شانیت اشیا را کامل می داند و هرگونه علم ناقص و آلوده به جهل و هوای انسان چون واقف به جمیع جهات و زوایای عالم و بواطن آن نیست به جای اصلاح جهان جز تخریب چیزی به دنبال ندارد.

کلیدواژه ها:

تمدن اسلامی ، مدرنیته ، اومانیست ، توسعه ، تکنولوژی ، صنعت دانش بنیان ، فناوری ، مکتب وحی