رسانه‌ها، مفهوم نخبه‌گرایی در اندیشه نخبه‌گرایان کلاسیک و مدرن و تأثیر آن بر مشارکت شهروندان

نگاه به دموکراسی وتأثیرگذاری مردم بر حکومت و پاسخ‌گویی، مسئولیت‌پذیری نخبگان حاکم در اندیشه نخبه‌گرایان کلاسیک و جدید متفاوت است. در اندیشه نخبه‌گرایان کلاسیک، اعتقادی به دموکراسی وجود ندارد. آن‌ها جامع را به دو دسته نخبگان و توده‌ها تقسیم می‌کنند. در این نگاه نخبگان حاکم تمامی مراحل تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری را به تنهایی انجام می‌دهند و صلاح و صوابدید جامعه و توده‌ها در دست آنهاست. اما در اندیشه نخبه‌گرایان جدید دموکاسی نه به عنوان یک نظام ارزشی مورد وفاق است بلکه همان گونه که شومپیتر اذعان میدارد دموکراسی صرفاً به عنوان یک نظم نهادی برای رسیدن به تصمیم‌‌های سیاسی مورد توجه قرار می‌گیرد. در دوران معاصر، تأثیر رسانه های نوین تا حد بسیار زیادی در ایجاد آگاهیها و تحرک توده‌ها برای ایجاد تحولات اجتماعی چه در سطح داخلی و بین‌المللی موثر بوده و نخبگان حکومتی در این دوران نسبت به اقدامات خود مسئولیت‌پذیر و پاسخ‌گوتر شده‌اند. در ضمن رسانه‌های نوین به عنوان تریبونی برای گروه‌های سیاسی معترض و اقلیت می‌تواند منجر به تضعیف حکومتی‌های اقتدارگر و گسترش دموکراسی شود. این قدرت‌گیر توده‌ها یا به عبارت دیگر این تأثیرگذاری توده‌ها بر نخبگان حکومتی تا جایی ادامه پیدا می‌کند که یک تعادل و توازنی در قدرت پدیدار شود. در مقاله،‌ضمن تبیین نظریه نخبه‌گرایی در اندیشه نخبه‌گرایی کلاسیک و مدرن و نقد این نظرات به تأثیر فناوری‌های نوین در آگاهی بخشی شهروندان تأثیر آن‌ها بر فرایند تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی با ذکر دو مورد عملی (انقلاب تونس و جنبش زاپاتیستا در مکزیک) پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات ، جنبش ، نخبه‌گرایی ، شهروندان ، مشارکت