رویکرد تحلیلی بر سطوح توسعه روستایی در استان کرمان

روستا و محیط روستائی یکی ازمهمترین و اصلی‌ترین دغدغه کشورهای مختلف را شکل داده و از سوی دیگر یکی از اساسی‌ترین محورهای توسعه هستند. درواقع توسعه روستایی بخش مهمی از فرایند توسعه ملی به ویژه در کشورهای در حال توسعه را به خود اختصاص می‌دهد. در این راستا بررسی و تحلیل سطوح توسعه روستایی شهرستان‌های استان کرمان از لحاظ برخورداری از شاخص‌های زیستی، نهادی – کالبدی، اجتماعی – اقتصادی ضروری به نظر می‌رسد. در پژوهش حاضر، روش تحقیق قه کار گرفته شده از نوع توصیفی – اکتشافی است، که بادر نظر گرفتن شاخص‌های توسعه روستایی و با بهره‌گیری از تکنیک تاپسیس TOPSIS اقدام به رتبه‌بندی شهرستان های استان کرمان شد نتایج پژوهش بیان گر این واقعیت است که شهرستان زرند با امتیاز 707/0 رتبه اول، شهرستان کرمان با امتیازی در حدود 285/0 رتبه دوم، شهرستان سیرجان با امتیاز 284/0 رتبه سوم را دارا می‌باشند. هم‌چنین شهرستان‌های رودبار، عنبرآباد و قلعه گنج پایین‌ترین رتبه‌ها را به خود اختصاص دادند. سطوح برخورداری شهرستان‌های استان کرمان بر مبنای امتیاز مدل تاپسیس و با استفاده از مدل تحلیل برخوردار، و سایر شهرستان‌های استان رد رده شهرستان‌های محروم استن قرار دارند. هم‌چنین ضریب پراکندگی امتیاز تاپسیس CI 51/0 می‌باشد، که حاکی از توزیع جغرافیایی ناعادلانه شاخص‌‌های توسعه روستایی در میان شهرستان‌های استان کرمان می‌باشد.

کلیدواژه ها:

رتبه‌بندی ، توسعه روستایی ، تاپسیس ، کرمان