سیمای آب زیرزمینی حوضه های درجه یک کشور در چهار دهه گذشته

ایران با توجه به نامناسب بودن پراکنش زمانی و مکانی بارش در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد. در این شرایط به دلیل افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی و توسعه بخش های اقتصادی (کشاورزی، صنعت)، تقاضا برای آب روز به روز افزایش می یابد. کاهش بارش و افزایش دما دو مسئله مهم کشور است که امروزه به دلیل کاهش بارندگی، حفر تعداد زیاد چاه های عمیق در سال های اخیر و برداشت بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی در دشت ها و عدم توجه به مقوله آبخوان داری و انجام تغذیه مصنوعی، توجه بیشتر به آب های زیرزمینی امری اجتناب ناپذیر و مهم محسوب می گردد. بهره برداری ناپایدار از منابع آب زیرزمینی باعث سطح ایستابی و بحرانی شدن بسیاری از دشت های ایران شده است. با توجه به نقش استراتژیک این منابع حیاتی، حفاظت از منابع آب زیرزمینی یکی از مهم ترین مسائل امروزی جوامع بشری است. این تحقیق روند افزایش حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق و تخلیه آب های زیر زمینی از سال 1351 تا 1394 در حوضه های ایران مورد بررسی قرار گرفته که نتایج نشان از افزایش حفر چاه ها و برداشت از آب های زیرزمینی در کشور شده است.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، چاه عمیق ، بارندگی ، سطح ایستابی