بررسی ویژگی های معماری مسکن سنتی ایران براساس الگو فرهنگی ایرانی – اسلامی

معماری هنر و صنعتی است که همواره براساس عقاید، سنن، آداب و رسوم و... هر جامعه و ملیتی شکل گرفته است و ضمن ایجاد آثار ماندگار وزیبا برخاسته از فرهنگ ها، در مسیر ارتقای فرهنگی اقوام و ملل نقش قابل ملاحظه ای داشته است. این علم را نمی توان مستقل از فرهنگ، جامعهشناسی، اقتصاد، روان شناسی، مذهب و... دانست و همواره نمود شرایط مادی و معنوی حاکم بر جامعه را می توان در آثار معماری هر دوره از تاریخ اقوام مختلف بررسی کرد. همین امر سبب شده است تا معماری هر قوم و جامعه ای به صورت نماد و مشخصه آن جامعه ظهور یابد. ساخت مسکن را می توان پایه و شروع معماری دانست. معماری بناهای مسکونی به طور مستقیم با شیوه زندگی روزمره و اعتقادات فرهنگی و مذهبی جامعه رابطه دارد و براساس باورهای جاری در هر جامعه شکل می گیرد. در ایران با پذیرش دین مبین اسلام، معماران ایرانی در ساخت بناهای مختلف به خصوص بناهای مسکونی تلاش داشته اند تا شرایط همخوان با باورهای دینی مردم مسلمان در بناها ایجاد کنند. آن چه که به عنوان معماری ابنیه سنتی ایرانی از جمله بناهای مسکونی در حال حاضر قابل مطالعه است، خصوصیات و ویژگی هایی را دارا می باشد که در دوره های مختلف تاریخی تکامل یافته و میراث فنی _ علمی _ فرهنگی گذشتگان ایران زمین می باشد. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی این خصوصیات در بناهای مسکونی با تاکید بر توصیه های دین مبین اسلام پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

بناهای مسکونی ، معماری سنتی ، فرهنگ ، فرهنگ اسلامی