تحلیل محتوایی برخی حکایات تذکره الاولیای عطار

موضوع این پایان نامه بررسی محتواییحکایات تذکره الاولیای عطار نیشابوری است. عطار نیشابوری یکی از عارفان بزرگ قرن هفتم است که آثار فراوانی دارد. از میان آثار او تذکره الاولیا حاوی داستان های بسیاری است که از جنبه های مختلف قابل توجه است. تذکره الاولیا، اثر منثور عطار نیشابوری، در شرح حال و بیان اقوال هفتاد و دو تن از عرفاست. به طور کلی می توان از خلال هریک از این سرگذشت ها، به مناسبات اجتماعی و ویژگی های فردی هریک از مشایخ پی برد. در این میان داستان های صوفیانه سهم عمده ای از کتاب را تشکیل می دهد. در این پژوهش داستان ها و حکایات از نظر محتوایی و اجتماعی تحلیل و بررسی شده است. از نظر محتوایی، مضامین عارفانه لطیف و والایی در آنها مطرح شده است. از نظر اجتماعی می توان چهره جامعه زمان عطار را در این داستان ها مشاهده کرد. این پژوهش بر اساس روش توصیفی – تحلیلی و بر پایه ی مطالعات کتاب خانه ای انجام شده است. ﭘﻴﺸﻴنه اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ مجموعه ﻣﻘﺎﻻت ، آثار و نقدهایی که درﺑﺎره این کتاب نوشته شده است، ﺑﺮ می ﮔﺮدد. نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که ظهور داستان عرفانی با گسترش گفتمان عرفانی بیشتر در پی معرفت استعلایی شخصیت های عارف خویش است و به منظور نمایش جایگاه شخصیت اصلی و مقام معنوی او به وجود می آید. آنچه به این گونه داستان انسجام می بخشد، پیام اخلاقی و نقش تعلیمی آن است؛ هدفی که داستان برای بیان و انتقال آن به مخاطب نوشته می شود.

کلیدواژه ها:

تذکره الاولیا ، مضامین و محتوا ، حکایات ، داستان ، عطار