تحلیل محتوایی هفت بند مولانا حسن کاشی

عصر صفویه به دلیل توجه شاهان صفوی به شعر مذهبی، شاعران با رویکرد بسیاری، به هفت بند گویی پرداختند و بدین ترتیب «هفت بندگویی» به عنوان یک پدیده در ادبیات این دوره شکل می گیرد. در این مقاله سعی گردید ﻛﻪ موضوعات ﺗﺤﻮل ﻳﺎﻓﺘﻪ و شیعی ﻛﻪ کاشی در اشعارش بیان ﻛﺮده است، ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺗﺒﻴﻴﻦ ﮔﺮدد. ﭘﻴﺸﻴنه اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻتی ﭘﺮاﻛﻨﺪه و اﺟﻤﺎلی درﺑﺎره هفت بند گویی ﺑﺮ می ﮔﺮدد، اﻣﺎ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺗﺤﻘﻴقی ﻣﺪون و داﻧﺸﮕﺎهی در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ است. اﻫﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﺟﺴﺘﺎر در ﺑﺮرسی ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﺎنه ﺟﺎﻳﮕﺎه و مضامین هفت بند گویی در شعر حسن کاشی اﺳﺖ ﻛﻪ می ﺗﻮاﻧﺪ در ﺗﺒﻴﻴﻦ اﻟﮕﻮﻫﺎیی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای علاقه مندان این نوع شعر، اﻣﺮوزه ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ.در تحلیل اشعار، اﻓﺰون ﺑﺮ ﺑﺮرسی نشانه های قداست عدد هفت در ایران ، هفت بند گویی و نقش ملا حسن کاشی در هفت بند گویی ، مضامین و محتوای هفت بندمولانا حسن کاشی ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ.نتایج اولیه حاکی از آن است که حسن کاشی از ﻗﺎﻟﺐ و مضامین روزﻣﺮه ﺧﺎرج ﺷﺪه و رﻫﺎیی از دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮل و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻧﮕﺎهی ﻋﺮﻓﺎنی و ﻣﻌﻨﻮی ﺑﻪ زﻧﺪگی از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ مضامین اشعار او ﺑﻪ ﺷﻤﺎر می رود.با بررسی شعر کاشی این نکته مسلم است که این شاعر، ذوق خود را وقت مداحی خاندان رسالت کرده و مضامین و محتوای هفت بندش را موضوعاتی همانند مذمت وابستگی به دنیا، پرهیز از کبر و غرور، عدم دلبستگی به زر اندوزی، خود شناسی ، تواضع و فروتنی ، سیری ناپذیری ، حماسه ی عاشورا ، ظهورمنجی و ... تشکیل می دهد.

کلیدواژه ها:

هفت بند ، حسن کاشی ، مضامین ، عرفان