داستان های عامیانه درباره ی شاهان و بزرگان در ایران عهد ساسانی

داستان ها بخش مهمی از فرهنگ یک جامعه را تشکیل می دهد. یک نوع از آن داستان های عامیانه است یعنی داستان هایی که از زندگی توده مردم سرچشمه گرفته و به عنوان آیینه ای باورها و عقاید، طرز زندگی، شادی ها، سختی ها و مشکلات، آمال و آرزوهای مردم را بازتاب می دهد. این پژوهش با روش توصیفی در پی دریافت چگونگی و چیستی داستان های عامیانه درباره شاهان و بزرگان سه دوره هخامنشی، اشکانی و ساسانی است که در میان مردم عصر ساسانی(224-651) .م رایج بوده است. این عهد آخرین و یکی از بزرگترین ادوار ایران پیش از اسلام است؛ در نتیجه داستان ها ی عامیانه در این موارد با مضامین مورد پسند مردم یعنی افسانه ها و رویدادهای عجیب و عناصری از زندگی عامیانه در آمیخته است و بازتاب دهنده اوضاع زمان خود ، برداشت، افکار و سلایق مردم عصر خود می باشد.

کلیدواژه ها:

داستان های عامیانه ، شاهان و بزرگان ، دوره هخامنشی ، دوره اشکانی ، دوره ساسانی