ذکر مناقب و فضایل رسول اکرم ( ص ) به روایت شعر فارسی

سیمای اخلاقی پیامبر اسلام(ص) ، در ذهن و زبان بسیاری از شاعران ایرانی جلوه ای بارز داشته و دارد. بسیاری از شاعران ادب فارسی در آثار منظوم و منثور خویش ،به نحوی شایسته که گویای علاقه مندی و دلباختگی نویسندگان آن به پیامبر اکرم (ص) می باشد؛ بسیار ، دلنواز و دوست داشتنی به مدح و بیان مناقب و فضایل ایشان پرداخته اند. از آغاز شعر پارسی تا کنون، شاعران کلام موزون خود را پس از خدای تعالی، به نعت رسول اکرم زینت داده اند، به عبارتی از پیامبر رخصت طلبیده اند تا لب به سخن بگشایند. این مدایح که باید آنها را مدایح محمدی یا نبوی نام نهاد؛ علاوه بر آنکه میزان اعتقاد قلبی سرایندگانشان را به مقام حضرت ختمی مرتبت می رساند، در حکم گنجینه ای به شمار می رود که بسیاری از حوادث زندگی و سیره و سخنان پیامبر (ص) را به طور اجمال و به طریق تلمیح در خود جای داده است. هر چند که نعت چنین سروری و ثنای چنین جمالی از عهده ی که برآید و کرا یارای آن است تا به مدح و منقبت وی زبان گشاید؟مقاله حاضر تحقیقی است پیرامون بیان مناقب و فضایل رسول اکرم ( ص ) که توسط شاعران و به زبان شعر بیان شده است. موضوعات و فضایلی چون :خوی خوش، سخاوت ،رحمت ، فقر محمدی ،تواضع . این مقاله درصدد پاسخ دادن به این سوال است که میزان و علت نعت ، مدح و ذکر مناقب و فضایل پیامبر اکرم ( ص ) توسط شاعران چه بوده است؟ در این پژوهش که به شیوه تحلیلی- توصیفی انجام شده است، در پی رسیدن به این هدف و فرضیه هستیم که اثبات کنیم شاعران فارسی زبان، جلوه های زندگی و اندیشه و شخصیت بزرگوار پیامبر را در شعر فارسی به عنوان اسوه ی حقیقی آدمیان نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

پیامبر اکرم (ص) ، نعت ، فضایل ، شعر فارسی