بررسی وضعیت لقاح آزمایشگاهی در حقوق ایران و فقه امامیه

مسئله تلقیح مصنوعی از پدیده های نوینی است که با شکوفایی دانش پزشکی مطرح شده است. علیرغم متنوع بودن روش های لقاح آزمایشگاهی، ماده 1 قانون نحوه اهداء جنین صرفا انتقال جنین های اهداء شده حاصل از تلقیح خارج از رحم زوجین شرعی و قانونی را به رسمیت شناخته و نسبت به سایر روش های درمان ناباروی سکوت نموده است. هرچند بررسی های انجام شده نشان می دهد که هیچ کدام از روش های لقاح داخل رحمی خلاف شرع نیست، اما در تجویز این روش ها نباید شتاب زده عمل نمود، زیرا علیرغم مجاز بودن این روش ها در شرع، استفاده از این روش ها در حقوق کنونی با محدودیت هایی مواجه است.

کلیدواژه ها:

لقاح داخل رحمی ، لقاح خاج رحمی ، حرمت ، تلقیح ، اهداء جنین