بررسی برخی مولفههای مشترک حقوق شهروندی در نهج البلاغه و عهد جدید

حقوق شهروندی در قرون اخیر از مباحث پررونق و پرمناقشه دو حوزه حقوق و علوم سیاسی بوده است و در واقع حقوقی است که همه افراد ساکن در یک جامعه باید از آن بهرهمند باشند. حقوق شهروندی هدیه الهی و جزو حقوق ذاتی و فطری انسانها است. نهجالبلاغه به عنوان یکی از کتب معتبر اسلامی و عهد جدید به عنوان کتاب مقدس مسیحیت در بخشهایی مفهوم حق را مورد توجه قرار دادهاند. نهجالبلاغه نگاه فراگیری درباره حقوق شهروندی ارایه میدهد که نه از روی عاطفه، که از قوه عقل بهره میگیرد و تنوع را رسمیت میبخشد. نهجالبلاغه به عنوان یک متن دینی، حاوی پیامهایی است که در تحقق شرایط جامعه مبتنی بر اصول زندگی مدنی تاثیرگذار است و لذا میتوان با ملاحظه برخی از بخشهای آن، به مضامینی دست یافت که نشانگر اهمیت حقوق شهروندی در یک جامعه و در نتیجه در زندگی انسانها است. و در مقابل، کتاب مقدس مسیحیان نیز به حقوق شهروندی انسانها در ابعاد مختلف پرداخته و به آن توصیه نموده است. لکن در این مقاله برآن هستیم تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی- مقایسهای، برخی از مولفههای حقوق شهروندی را در نهجالبلاغه و عهد جدید مورد بررسی قرار داده و نشان دهیم که اولا0 ریشه حقوق شهروندی به گذشته و کتب مقدس و دینی ادیان مختلف از جمله اسلام و مسیحیت بر میگردد و ثانیا0 این دو کتاب مهم که هر یک به نوعی به بحث رعایت حقوق شهروندی پرداختهاند، هر دو می-توانند یک منبع مهم در جهت آشنایی با ابعاد گوناگون حقوق شهروندی و رعایت صحیح آن باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، حضرت علی (ع) ، عدالت ، نهجالبلاغه ، عهد جدید