آثار وکالت و تحولات آن در لایحه ی اصلاحی قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1379

احساس نیاز به وضع قوانین جدید و یا اصلاح مقررات موجود در هر جامعه ای، ضرورت تهیه و تنظیم مجموعه ای تحت عنوان لایحه ی اصلاحی قانون آیین دادرسی مدنی که در آن به اصلاح و تغییر پاره ای از مواد قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1379 پرداخته شده است، به خوبی هویدا می گردند. از آن جایی که تحقق هر عقدی آثاری را در عالم خارج ایجاد می نماید، انعقاد وکالت نیز به عنوان تشکیل یک قرارداد، نسبت به هریک از دادگاه و وکیل و موکل آثاری را به همراه داد و تکالیفی را بر دوش آن ها قرار می دهد که هدف از این مقاله بررسی تحولات این آثار در لایحه نسبت به قانون آیین دادرسی مدنی می باشد. در این مقاله عمدتا از روش کتابخانه ای و بهره گیری از کتب و مطالب موجود در خصوص وکالت در مقررات ایین دادرسی مدنی استفاده شده است. که به دلیل عدم تصویب لایحه ی اصلاحی در حال حاضر، با محدودیت یا در واقع فقدان منابع مواجه بوده و از این رو در کنار بیان مطالب موجود در خصوص آثار وکالت در قانون آیین دادرسی مدنی، با دیدی تحلیلی و انتقادی براساس دادگاه های شخصی اینجانب، به بررسی تطبیقی آثار وکالت در لایحه ی اصلاحی نسبت به قانون آیین دادرسی پرداخته شده است از جمله آثار و کالت نسبت به دادگاه، تکلیف ابلاغ اوراق و احکام محاکم به وکیل یا موکل در فروض مذکور در ماده ی 24 و تبصره ی ماده ی 47 قانون آیین دادرسی مدنی می باشد که با بیان مجموع محتوای این مواد در لایحه در قالب ماده ی 25 اشکال ناشی از عدم ضرورت تبصره ی ماده ی 47 را از بین برده و از طرفی با پذیرش ابلاغ به وکیل در کنار ابلاغ به موکل در موارد تحقق هریک از استثنایات مذکور در این ماده، به حقوق موکل پرداخته است. تغییرات آثار وکالت نسب به وکیل در لایحه در مواد 23 (41) و 24 (42) بیان شده است که ماده ی 23 با بیان تفصیلی همان حکم ماده ی 41 قانون ایین دادرسی مدنی البته با نواقصی و ماده ی 24 نیز با پیش بینی سازوکاری برای حالتی که وکیل هم زمان در 2 دادگاه از یک نوع مثلا 2 دادگاه حقوقی دعوت می گردد، حدوث تغییرتی را نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

لایحه ی اصلاحی قانون آیین دادرسی مدنی ، قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1379 ، آثار وکالت