تاثیر مجازات اعدام در ملاء عام بر بازدارندگی از جرایم مواد مخدر سنتی و صنعتی

جوامع بشری برای جلوگیری از تخطی افراد از قواعد و قوانین اجتماعی دو شیوه اساسی تعبیه کرده اند: جامعه پذیری و کنترل اجتماعی. جامعه پذیری شیوه ای است که در آن قواعد وهنجارها درونی می شود و فرد بدون هیچگونه مراقبت بیرونی، همواره آنها را مراعات می کند. اما این شیوه همیشه کارآمد نیست. برخی افراد استعداد تخطی از قوانین را دارند و برخی موقعیت ها بگونه ای است که منافع یا احساس افراد، آنها را به سمت جرم سوق می دهد، علیرغم علم به خطا بودن آن. در این موقعیت ها، باید شیوه های دیگری را دنبال کرد، یعنی مراقبت از اینکه کسی خطا نکند و تنبیه کسانی که خطا کرده اند. مجازات اصولا به همین منظور طراحی شده است و برهمین اساس در پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی مجازات اعدام در فروشندگان موادمخدر پرداخته شده است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع مطالعات کتاب خانه ای است. برای جمع آوری اطلاعات به سایت ها معتبر داخلی و همچنین کتاب های موجود در این زمینه مراجعه شد همچنین تلاش شد تا جایی که امکان داشت طرح های انجام شده و پایان نامه های معتبر مورد بررسی قرار بگیرد. یافته ها و نتیجه گیری: اعدام شدیدترین مجازاتی است که در قوانین جزایی پیش بینی شده است و به طور معمول نسبت به مجرمانی اعمال می شود که مهمترین جرایم را مرتکب شده و برای جامعه خطرناک و به یقین قابل اصلاح نخواهند بود. در تحقیق حاضر ماهیت مجازات اعدام را در جرایم مواد مخدر ستی و صنعتی از بعد روان شناسی، حقوقی و شرعی مورد بررسی قرار داده شد و از سوی دیگر، معین می سازد که اعمال این مجازات در جرایم یادشده چه تا ثیری بر بازدارندگی این جرایم در نظام حقوقی ایران دارد؛ باتوجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد مجازات اعدام در جرایم مورد بحث، از کارآمدی لازم برخوردار است و منجر به پیشگیری از علاقه یا رغبت به فروش موادمخدر در سطح جامعه می گردد.

کلیدواژه ها:

جرایم مواد مخدر سنتی و صنعتی ، مجازات اعدام ، ملاء عام