بررسی مفهوم و انواع سند در قوانین ایران با بررسی تطبیقی حقوق انگلیس

سند را می توان مهمترین و رایج ترین دلیل ادعاهای اصحاب دعوا در دعاوی و امور غیر کیفری در اکثر کشورها دانست که در حقوق کشورها تعاریف متفاوتی از سند وجود دارد ، اسناد از نظر درجه اعتباری که به آن داده می شود در حقوق ایران بر دو نوع است: رسمی و عادی. به موجب ماده 1287 ق.م. «اسنادی که در اداره ی ثبت اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا در نزد سایر مأمورین رسمی، در حدود صلاحیت آنها و بر طبق مقررات قانونی تنظیم شده باشند رسمی است». در مقام اثبات ادعا یا دفاع ، نمی توان به هر سندی استناد نمود ، بلکه امکان استناد ، مستلزم آن است که سند دارای اعتبار و معتبر باشد که شرایط اعتبار آن در کشورها متفاوت است از این حیث معمولاً در اکثر کشورها همانند ایران و انگلیس، محتویات و مندرجات سند رسمی بررسی می گردد. شخصی که سند علیه او مورد استناد قرار گرفته ، برای دفاع در برابر سند ممکن است یکی از دو شیوه دفاع ماهوی و دفاع شکلی را برگزیند. که دفاع شکلی به صورت ادعای جعل ، انکار و تردید امکان پذیر است و نسبت به سند رسمی نیز در حقوق دو کشور مورد بحث ، فقط ادعای جعل پذیرفتنی است و جعل از جمله مواردی است که سبب خدشه دارکردن و بی اعتباری سند رسمی می گردد .در مقاله حاضر ابتدا مفهوم و انواع سند در حقوق ایران بررسی می گردد ، سپس به بررسی حقوق انگلیس و مطالعه تطبیقی با حقوق ایران خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

اسناد ، سند رسمی ، سند عادی ، اعتبار سند ، بی اعتباری اسناد