تعامل قوه مقننه و مجریه در پرتو مطالعات تطبیقی در علم حقوق

از آنجا که تمیز صلاحیت های قوای مجریه و مقننه به نحوی که در عین تعامل با یکدیگر، بر اعمال وظایف و تکالیف ناشی از صلاحیت ها نیز نظارت داشته باشند، از مهمترین مباحث حقوق اساسی است، بنابراین باید به بررسی تعامل قوا در کشورهایی پرداخت که دست کم علاوه بر قدمت قانونگذاری و اجرای قانون، در عرصه تعامل بین قوا به درجه ای نسبی از مطلوبیت و کارآمدی رسیده باشند. هدف از این مقاله، تعامل و امکان دخالت قوای مجریه و مقننه در امور یکدیگر در نظام های حقوقی ایران بوده است. این مقاله با مطالعات کتابخانه ای و مراجعه به اسناد معتبر گردآوری شده است. در پایان بنا به منطق تفکیک قوا در حقوق اساسی و استقلال قوا بنا به تفکیک امور اداری از اجرایی و همچنین تفکیک امور اداری و اجرایی به امور مستقل و تبعی، معین گردید که میزان اختیارات تقنین قوه مقننه محدود به عموم مسائل بوده و در امور اجرایی می بایست میزان اختیارات تقنین وی در حد ترسیم خطوط و خط مشی های کلی باشد و بدین ترتیب مبرهن است که در این خصوص نیاز به قوانین و مصوبات نوینی در قانون اساسی کشورمان هستیم.

کلیدواژه ها:

قوه مقننه ، مجریه ، حقوق اساسی