محدودیتهای حق دستیابی به اطلاعات و انتشارآنها درچارچوب موازین حقوق بین الملل

امروزه حق دسترسی به اطلاعات و اسناد دارای اهمیت ویژه ای بوده و دلایل متعددی برای اقبال کشورها به این مسئله وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از مبارزه با فساد، گسترش مشارکت شهروندان، بهبود کیفیت خدمات عمومی و ارتقای سطح زندگی افراد با آگاهی از اطلاعات کاربردی، اگر ما معتقد باشیم که اطلاعات کالای خصوصی نبوده و حق دسترسی به آنرا از آن مردم بدانیم، درمیابیم که صاحبان اصیل این اطلاعات مردم هستند.لذا اطلاعات بایست در اختیار مالکان خویش قرار گیرد. دولت ها نیز به نمایندگی از مردم به طبقه بندی، نگه داری و ارائه تسهیلات برای دسترسی مردم به اطلاعات می پردازند لذا نبایست دولتها را مالک این اطلاعات بدانیم!خبرنگاران و دیگر نهادی مسئول انتشار اخبار نیز از حق انتشار اطلاعات برخوردارند. در این مقاله با در نظر گرفتن، مقایسه و تحلیل منابع حقوق بین الملل، محدودیت های حق دسترسی و انتشار اطلاعات را شناسایی نموده ودرمی یابیم که حق دسترسی به اطلاعات و انتشار آن یک اصل بوده و محدودیت ها به عنوان استثنائات آن بشمار رفته و با استفاده از راهکارهای پیشنهادی میتوان این دو حق را در کنار یکدیگر به رسمیت شناخت.

کلیدواژه ها:

حق دسترسی به اطلاعات ، حق نشر اطلاعات ، حقوق بشر ، حقوق اساسی ، محدودیت های استفاده ازحق آزادی ، حق مالکیت فکری