بررسی و مطابقت ایجاب و قبول در نظام حقوقی ایران، انگلیس و بیع بین المللی کالا

هر عقد بیعی از ایجاب و قبول تشکیل شده است به عبارت دیگر ایجاب و قبول رکن اساسی عقد بیع می باشد که بدون این ارکان عقد موجود نمی باشد، ماده 339 قانون مدنی ایران مبین همین موضوع می باشد که مقرر می دارد:« پس از توافق بایع و مشتری در مبیع و قیمت آن، عقد بیع به ایجاب و قبول واقع می شود.ممکن است بیع به داد و ستد نیز واقع گردد.» در انواع نظام های حقوقی و همچنین کنوانسیون بیع بین المللی کالا ایجاب و قبول جزء ارکان عقد پذیرفته شده ولی آثار و شرایط آن متفاوت می باشد. ممکن است این سؤال مطرح بشود که ایجاب و قبول در قراردادهای نظام حقوقی ایران و کشورهای دیگر و کنوانسیون بیع بین المللی کالا چگونه می باشد و چه نقشی را ایفا می کند؟ دراین پژوهش سعی شده است در پاسخ به سؤال یاد شده و همچنین به این سؤال که ایجاب و قبول در نظام حقوقی ایران، انگلیس و کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1980چه وجه مشترک وافتراقی دارند بررسی و مطابقت داده شود. این پژوهش در دو بخش اصلی ایجاب و قبول، با مطالعه تطبیقی و مقایسه ای مباحث را تحلیلی و توصیفی مورد بحث و تبیین قرار می دهد تا خلأهای موجود در این زمینه را به اندازه خود جبران کند.

کلیدواژه ها:

ایجاب ، قبول ، بیع ، کنوانسیون