تبیین و بررسی حقوق اجتماعی در نهج-البلاغه

انسان ذاتاً موجودی اجتماعی است که برای تأمین و رفع نیازهای خود ناگریز است با افراد و گروه های متفاوت در جامعه ارتباط برقرار نماید، در این تعامل و رابطه با همنوعانش است که شخصیت اجتماعی اش شکل می گیرد، پس برای پذیرش و انجام مسئولیت و وظایف اجتماعی اش نیازمند به برنامه و الگوهای صحیح می باشد، که بتواند در پرتو عمل به این برنامه ها و الگوها استعداد و توانایی هایش شکوفا شود و در مسیر پیشرفت و تکامل خود و جامعه گام بردارد. مقوله ی حقوق اجتماعی از حیاتی ترین نیازها ی بشری است، انسان در پرتو اجتماع به عنوان موجودی هدفمند و متعالی به اهداف و آرمان های والا دست می یابد که به موجب آن قله های رفیع سعادت و کمال خود و کشورش را فتح می نماید. انسان در روابط اجتماعی وابسته به تدوین و ارائه حقوق در زمینه-های مختلف می باشد که در این زمینه برترین و مطمئن ترین الگوهای تربیتی کلام معصومین (ع) می باشد؛ بنابراین فراگیری و عمل به این الگوها یک ضرورت انکارناپذیر برای انسان ها است. با توجه به اینکه روش های حقوقی نهج البلاغه بر اساس موازین الهی پایه گذاری شده است. در این نوشتار سعی شده است نخست واژه ی حقوق از دیدگاه اسلامی تعریف و مبانی آن بر اساس کلام مولای متقیان در زمینه ی اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

اسلام ، نهج البلاغه ، اجتماع ، حقوق