ممنوعیت تولید و به کارگیری سلاح هسته ای درپرتوقواعد فقه (با رویکرد بر محیط زیست)

این واقعیتی مسلم است که پیشرفت تکنولوژی در همه زمینه ها، امروزه با سرعت زیادی در جریان است. در این میان، قوه سلاح سازی بشر نیز هماهنگ با پیشرفت علوم روز به روز درحال ترقی است.سلاح های کشتار جمعی نیزکه دارای قابلیت انهدام و زیان گسترده و ایجاد مسمومیت در سطح وسیع هستند ، از این امر عقب نمانده اند . حفظ محیط زیست و توجه به مسائل زیست محیطی به خصوص در دوران جنگ که استفاده هایی از سلاح های ممنوعه و کشتارجمعی هم رواج پیدا می کند یکی از موضوع های مهم جهانی و دغدغه برانگیز بشر معاصر ومدافعان حقوق بشر است این نکته که بکارگیری سلاح های غیر متعارف دردکترین ما جایگاهی ندارند یک بیان تبلیغاتی و رسانه ای به منظور اقناع قدرت های جهانی نیست بلکه موضع دین و شرع ما را نشان می دهد زیرا آثار سوء این گونه سلاح ها بر طبیعت و محیط زیست محرز است. اما تحلیل و شیوه استنباط چنین برداشتی از منابع اسلامی مستلزم بررسی تمامی منابع اسلامی در این جایگاه است که از این میان، آنچه که در این نگاره مورد توجه و بررسی نگارندگان قرار می گیرد، تحلیل قواعد فقهی اتلاف ، سد ذرایع وحرمت تنفیر از دین است که ناظر بر حفظ محیط زیست در هنگام استفاده از سلاح های کشتار جمعی میباشد.

کلیدواژه ها:

سلاح های کشتار جمعی ، قواعد فقه ، محیط زیست ، شرع ، جنگ