بررسی تابعیت طفل طبیعی در نظام حقوقی ایران

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 421

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LAWI02_224

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

مساله فرزندان طبیعی و اهلیت حقوقی مربوط بدانها همواره امری مورد مناقشه در بسیاری از نظامهای حقوقی بوده است. برخی از نظامها مانند نظام حقوقی فرانسه، در پی یکسان سازی حقوق میان اطفال مشروع و نامشروع می باشند، در حالی که در کشورهای اسلامی به خصوص ایران، اصل طهارت نسب در تدوین قوانین مرتبط با کودکان موضوعیت دارد. از سوی دیگر ماده ی 976 قانون مدنی ایران، خالی از ابهام و اجمال نیست. یکی از مصادیق این ابهام و اجمال، تابعیت طفل طبیعی (فرزند نامشروع) است که برخی او را مشمول بند2 این ماده دانسته و در نتیجه تبعه ی دولت ایران به شمار می آورند؛ ولی اکثر شارحین، به دلیل نامشروع بودن نسب، او را از قلمرو شمول این بند خارج می دانند. بنابراین، ریشه ی اصلی اختلاف، به تفاوت دیدگاه ها درباره ی آثار مترتب بر نسب و الحاق یا عدم الحاق طفل طبیعی به پدرش بازمی گردد. به همین جهت این مقاله در تلاش است با تبیین مفهوم نسب و آثار گوناگون آن و نشان دادن تاثیر مشروعیت و عدم مشروعیت نسب در ترتب این آثار، از این ماده ی قانون مدنی ابهام زدایی کرده و چگونگی تابعیت دولت ایران برای طفل طبیعی ایرانی را با اجرای سیستم خون روشن سازد.

نویسندگان

مهدی توکلی

کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

سجاد توکلی

کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

مصیب توکلی

کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه