مطالعه تطبیقی حق حبس در قانون مدنی ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1980

حق حبس حقی است که بنا به آن فروشنده می تواند از تسلیم مبیع خوداری کند تا خریدار را به تسلیم ثمن وادار کند و همچنین خریدار حق دارد ثمن را به فروشنده نپردازد تا مبیع را دریافت کند . این حق در قانون مدنی ایران در ماده 377 و درکنوانسیون بیع بین الملل 1980 دربند1 ماده 58 این کنوانسیون به صراحت بیان شده است.در این تحقیق سعی شده بیشتر به حق حبس در بیع بین المللی پرداخته شود و تا حد امکان بررسی تطبیقی آن با حقوق ایران مورد توجه قرار گیرد. ایرادی که ظاهرا در قانون ایران وجود دارد این است که اعمال این مقررات ممکن است غیر منطقی باشد به این دلیل که ممکن است بایع و مشتری هیچکدام حاضر به تسلیم مبیع و ثمن نشوند و در نتیجه امکان انجام قبض و اقباض وجود ندارد . هر چند بعضی از حقوقدانان راه حلهایی برای آن پیدا کرده اند ولی به نظر می رسد مقررات کنوانسیون جامع تر و کاملتر است . چرا که ماده 58 کنوانسیون این مشکل را از بین برده است که بایع و مشتری از تحویل مبیع و ثمن خودداری نمایند چون از یک طرف فقط حق حبس را برای بایع بیان نموده و از طرف دیگر به مشتری این اختیار را داده است که کالا را بازرسی کند.

کلیدواژه ها:

حق حبس ، تسلیم ، بیع ، بایع ، مشتری ، مبیع ، ثمن