مطالعه تطبیقی ماهیت و آثار و احکام استیفا در حقوق ایران و امارات متحد عربی

مسیولیت مدنی به معنای عام ،تکلیفی است که در نتیجه امر مشروع یا نامشروعی ، بدون اینکه قرارداد صحیحی در میان باشد پدید می آید .در اغلب نظام های حقوقی مبنای الزامات خارج از قرارداد نفع رسیده به یک شخص یا خسارت وارده به اوست. به عبارت دیگر این گونه الزامات همیشه ناشی از یک واقعه حقوقی نافع یا مضر است.اسباب الزامات خارج از قرارداد در حقوق ایران:ا . ، ایفای ناروا و اداره مال غیر ب . غصب ج. اتلاف د. تسبیب ظ. استیفاء استیفا در حقوق ایران و امارات یکی از اسباب مسیولیت مدنی است ماده 318 و 319 به کسب بدون جهت در حقوق امارات پرداخته است چنین برمی آید که مبنای حقوقی استیفاء بلاجهت، تحصیل ثروت نامشروع است نه تقصیر در اضرار یا ایجاد نفع یا برهم خوردن تعادل بین دو دارایی، قانونگذار باید از تشکیل ثروت های بدون سبب مشروع پیش گیری کند و شخصی را که به ضرر دیگری بدون سبب مشروع دارا شده است ملزم نماید تا اموال را که ناروا استیفا کرده است به مالک آن برگرداند. مصداق استفاده بلاجهت در حقوق ایران در قانون مدنی مواد به فروانی دیده می شود که از استفاده بی سبب جلوگیری کرده است (از جمله ماده 23 در زراعت با حبه غیر، ماده 172 در حیوان ضاله، مواد 301 به بعد در پرداخت ناروا، ماده 306 در اداره فضولی، مواد 311 به بعد در غصب، مواد 416 به بعد در غبن، ماده 427 در عیب.) ولی، در قوانین ما قاعده کلی که به طور صریح حاوی منع استفاده بدون جهت باشد به چشم نمی خورد.

کلیدواژه ها:

الزامات خارج از قرار داد ، قانون مدنی ، استیفا ، قانون مدنی امارات